සාමාන්‍ය පෙල ඉවර වෙලා දැන් හුගක් කල්. ප්‍රතිපලද නිකුත් වී අවසානයි. මීලගත ඇත්තේ උසස් පෙල සදහා විශයන් තෝරා ගැනීමේ තරගයයි. මේ සදහා උදව් උපකාර කිරීමට බොහෝ පිරිසක් මේ දින වල පෙල ගැසී සිටී. බැලූ බැල්මට උන්මාදයකි.. නැතහොත් පිස්සුවකි.
ටියුශන්, ටියුශන් මාස්ටර්ලා බොහෝ පිරිසක් ඒ සදහා පෙල ගැසී සිටී. මේ බොහෝමයක් දෙනා ලංකාවේ හොදම ප්‍රතිඵල ලාබාදුන්න උන් වේ. වැඩිම පිරිසකට ඒ සම්මන ගෙනදුන්නවුන් වේ. (පිස්සු හැදෙන සද කිව්වලු...)
ළමයා පාසල් යන්නේ නැත. ඒ වෙනුවට ටියුශන් යයි. ටියුශන් ගුරුතුමා ළමයා පිළිගැනීමට සැදී පැහැදී සිටී.
ශ්‍රී ලංකාව ආසියවේ චීනය හැරුනුවිට නිදහස් අධ්‍යාපනය ලබාදෙන එකම රටයි. දකුණු ආසියාවේ නිදහස් අධ්‍යාපනය ලබාදෙන එකම රටයි. රජය මේ සදහා විශාල මුදලක් වැයකරයි. රටේ අනාගතය සරුකරලීමට එසේ වියදම දරනු ලබයි. මහජනතාවගේ බදු මුදලින්,දුක් මහන්සියෙන් හරි හම්බ කරගත් මුදලින් මෙසේ අධ්‍යාපනය සදහා වියදම් කරනු ලබයි. නමුත් එම වියදම් ඒ ආකාරයෙන්ම සිදු වද්දී ළමයා නොහොත් අනාගතයේ අපේක්ශාව ටියුශන් ගුහාවට බඩ ගානු ලබයි.
මුලදී අ.පො.ස. උසස්පෙල සදහා පමණක් මද වශයෙන් දක්නට ලැබුනු මෙම උන්මාදය ක්‍රමයෙන් සාමාන්‍ය පෙල සදහාද ව්‍යාප්ත වී පවතී. කෙසේ වෙතත් සාමාන්‍ය පෙල කාලයට වඩා ටියුශන් සදහා වැඩි පෙලබ වීමක් උසස් පෙල කාලයේදී දක්නට ලැබේ. ටියුශන් නොගියොත් විභාගේ පාස් වෙන්න බෑ යනුවෙන් මතයක් සමාජය තුල ගොඩ නැංවීමට ටියුශන් ගුරුවරයා සමත් වී හමාරය.
වර්ථමාන ලෝකය තරගකාරීය. සෑම දෙයක්ම පහේ මුදල හා ලබැදිය. ටියුශන්ද පාසලද තෝරා ගැනීමට අවස්ථාව එලබී ඇත. වානිජ කරනය වූ සිසුවෙක්ට වඩා ගුණ දම් නොමැති සමාජයකට වඩා සාමකාමී පරාර්ථ කාමී සමාජය කෙතරම් වටිනේද. අනාගතය සුන්දර කිරීමට ගුණ යහපත් සමාජයක් බිහි කිරීමට පාසල තෝරා ගත යුතුයැයි මාගේ මතයයි.
ටියුශන් අනවශ්‍ය දෙයක් නොවන්නේය. නමුත් ඕනෑවට වඩාද අවශ්‍ය නොවන්නේය........
